De meeste mensen beantwoorden deze vraag met te vertellen over hun beroep. Maar ben je wat je doet of deed? Of ben je hoe je er uit ziet, hoe je denkt, welke ideeën je hebt over jezelf of over de wereld? En dan is daar ook nog je familie, het verloop van je leven en wat je bij je draagt in je genen.
Het leven kent verschillende leermeesters: je vorige levens, je ouders, grootouders en overgrootouders, je broers en zussen, je levenspartners en de diverse mensen die op je pad komen. Daarnaast natuurlijk de ervaringen die je opdoet gedurende je leven. Dat alles, en wat jij ermee doet, maakt uiteindelijk wie je bent.
Mijn moeder
Mijn moeder was de spil van ons gezin. Zij regelde alles. Het zorgen voor mijn zusje Saskia, die Down Syndroom heeft, was een dagtaak en… werd haar levensmissie. Zij leerde mij daarmee verantwoordelijkheid nemen en volharden in hetgeen wat je doet. Ze was ook altijd nieuwsgierig om te blijven leren. Ook dat heb ik van haar. Aan de keukentafel was er naast een kop thee altijd een luisterend oor. Door de situatie met mijn zus was ik al jong zelfstandig. En was er daardoor minder lang de ruimte om kind te kunnen zijn… Iets waar ik een tijd lang boos over ben geweest maar waar ik nu dankbaar voor kan zijn. Het heeft mij een sterke onafhankelijke vrouw gemaakt die zelfredzaam is. Daarbij heeft het mij geholpen al mijn doelen te bereiken in mijn leven.
Mijn vader
Mijn paps was de rust zelve. Hij was vooral een beschouwer maar zag en voelde altijd veel meer als waar wij ons bewust van waren. Daarnaast was hij een binnenvetter, spreken over wat hem dwars zat vond hij lastig. Iets wat ik lang ook heb gedaan maar waar ik inmiddels goed in ben volgroeid. Hij was een echt buitenmens en zijn liefde voor bomen, planten en dieren heb ik van hem. Hij hield daarnaast van rommelen in zijn schuurtje en oude dingen op de kop tikken.
Hij werkte veel en hard voor zijn gezin om ons iets extra’s te kunnen geven. Een man met een heel groot hart die altijd tijd had voor een praatje. Mijn vader was mijn grote vriend. Wij konden uren ‘praten’ en samen bezig zijn zonder woorden. Helaas is mijn maatje in mei 2022 fysiek van ons heen gegaan…
Mijn broer Jeroen
Voordat ik geboren werd heeft mijn moeder een voldragen zwangerschap gehad. Jeroen was een gezonde baby maar is door een fout van de verloskundige helaas gestikt bij het geboren worden. Iets wat mijn ouders nooit een goed plekje hebben kunnen geven. Mijn moeder heeft Jeroen nooit gezien… Als middelste kind (na mij kwam Sas, mijn zusje met Down Syndroom) kwam ik ter wereld met de pijn die mijn moeder met zich meedroeg over het verlies van mn broer en de angst die gepaard ging met deze tweede zwangerschap. Het is best een pittige plek die ik hierdoor inneem in mijn gezin… een plek die tot de dag van vandaag soms nog voor grote uitdagingen zorgt. Jeroen is mijn hele leven lang al bij mij. Hij is een van mijn gidsen en helpt me bij mijn levenslessen.
Mijn zus Saskia
Sas is mijn kleine zusje. Zij is het lievelingetje van iedereen maar ook een draak op zijn tijd. Want als het niet gaat zoals zij wil….. Als klein kind heb ik letterlijk voor haar gevochten. Zij werd gepest omdat ze Down Syndroom had en ik sprong dan op mijn fietsje om haar te helpen en te verdedigen. Zelf werd ik ook gepest omdat ik een ‘achterlijke’ zus had… Zo heb ik al jong geleerd om van me af te bijten en sterk te zijn. Voor mezelf en voor mijn zus. Door mijn zus kwam ik veel in aanraking met mensen die ‘anders’ waren. Dit leerde mij dat iedereen goed is zoals hij is en dat eigenlijk niemand anders is. We zijn allemaal uniek. Mijn lieve kleine zusje is op 15 maart 2023, op een veel te jonge leeftijd van 48 jaar, naar de andere kant gegaan.
Mijn dierenkinders
De dieren die je vergezellen op je pad zijn je grootste spiegels. Al sinds mijn kindertijd waren er altijd dieren om mij heen. Mijn vader groeide op in het buitengebied van de stad en in het bos van mijn opa. Zijn huisdieren waren o.a. eekhoorns en uilen die hij had gered omdat ze vaak geen ouders meer hadden. Bij mij thuis was het bijna net zo ‘exotisch’ en hadden we honden, konijnen, chinchilla’s en vlaamse gaaien.
Sinds ik op mezelf woon omring ik mij met katten en honden. Flow en Isa, 2 podenco’s, zijn momenteel mijn levensgezellen. Aan Flow lees ik of ik met mezelf op de goede weg ben. Als ik ‘slecht’ ga, gaat zij slecht in het meervoud. En ga ik goed, dan is zij über gelukkig! Isa vraagt mij leiderschap en sturing. En laat mij zien dat het leven vooral leuk en gek moet zijn!
Tjeck was een van mijn gidsen en wees mij 14 jaar lang de weg op mijn levenspad. Ik gaf haar bijnamen als ‘Sexy Lexie’ en ‘Scruffy’ en wij waren onafscheidelijk. Zij zit diep in mijn hart verankerd en wordt tot op de dag van vandaag gemist…
Cas (oftewel Casanova) was een charmeur en lolbroek eerste klas! Zijn energieke karakter en speelsheid brachten elke dag levendigheid in huis. Hij was mijn sportmaatje en een warme deken.
Blitz was een prinsesje en een levensgenieter. Haar eigengereidheid en wijze blik spraken boekdelen en overal waar ik in huis ging was zij.
Mijn levenspartners
Ik geloof niet in één partner voor het leven en ook niet in het huwelijk. Ik geloof in zoveel dingen niet die ons verteld worden maar dat is een onderwerp waar ik het nu niet over ga hebben 🙂 Mensen komen en gaan in je leven om samen een stukje op te lopen en van én met elkaar te leren. Elke partner triggert bepaalde stukken in jezelf die nodig zijn om aan te kijken. En sommige stukken komen vaker terug en behoeven dus nog wat meer aandacht. Verbindingen zijn soms euforisch terwijl andere je de meest donkere kanten van jezelf laten zien. Elk naar stuk wat zich aandient lost een stukje van je karma op en leer ik steeds beter omarmen. En zo… word je een steeds mooiere completere versie van jezelf en her-inner je je waarom je hier gekomen bent!
Hartegroet,
Esther
